Wiele firm traktuje praktyki i staże jako swoisty okres próbny.
 
 
Na początku większość pracodawców  decyduje się  na zawarcie z pracownikiem  umowy o pracę na okres próbny. Nic w tym dziwnego  - ten typ umowy został stworzony  po to właśnie by :
pracodawca mógł sprawdzić  umiejętności  i kwalifikacje zawodowe pracownika, a
pracownik mógł zapoznać się  z warunkami zatrudnienia  panującymi w firmie .
W związku z celem , jaki ta umowa spełnia ( próba) , czas jej trwania został ograniczony do nieprzekraczalnego terminu  3 miesięcy.
Z punktu widzenia pracownika taka umowa nie jest rozwiązaniem w pełni korzystnym – nie stwarza bowiem poczucia stabilności zatrudnienia.  Dlatego ze względu na konieczność  ochrony słabszej strony  stosunku pracy, czyli pracownika, polski prawodawca wprowadził zakaz kilkakrotnego zawierania następujących po sobie umów  na czas określony.

 Trzecia umowa  o pracę  na czas określony  między tym samym pracownikiem  i tym samym pracodawcą z mocy prawa (automatycznie) przekształca  się w umowę o prace na czas nieokreślony.  
 Ten  automatyzm oznacza, że pracownik nie musi wykonywać żadnych działań, gdyż zawarcie trzeciej umowy i nawet nazwanie jej na czas określony jest równoznaczne  w skutkach  z podpisaniem umowy na czas nieokreślony. Warunkiem jest, aby przerwa pomiędzy umowami nie przekroczyła  miesiąca ( 30 dni).

Ten zakaz bywa nieraz obchodzony  -  wystarczy bowiem , aby przerwa  między drugą z kolei umową  na czas określony,  a kolejną , trzecią,  przekroczyła 31 dni,  co skutkuje możliwością zawarcia na czas określony kolejnej, innego rodzaju umowy na czas określony np., na czas zastępstwa. Tego typu umowy nie są brane pod uwagę przy wyliczaniu kolejnych  umów na czas określony.
 Nie ma możliwości przedłużenia umowy na czas próbny ponad 3 miesiące.
 Umowa na okres próbny  może poprzedzić każdą  z później zawartych umów o pracę.
Wiele firm traktuje praktyki i staże jako swoisty okres próbny. Jeśli kandydat sprawdzi się, wzbudzi zaufanie i sympatię środowiska, to nierzadko może liczyć na możliwość podpisania umowy o pracę.
Staże, praktyki i wolontariaty – stanowią zatem bezcenny etap na drodze zawodowej i znaczący wkład w inwestycję w siebie.
Zmienność warunków gospodarczych zmusza wszystkich uczestników rynku - a zatem i Ciebie, jako ubiegającego się o zatrudnienie -  do wykazywania daleko idącej elastyczności.
Warto zatem wiedzieć, że poza pracą na etacie  ( co oznacza codzienny przymus spędzania tam pod kontrolą zwierzchnika, co najmniej 8 godzin dziennie) istnieją również inne formy zatrudnienia , które pozwalają pracownikom elastyczniej  podejść do wykonywanej pracy. W takich przypadkach, to sam pracownik decyduje o sposobie wykonywania zadań. W zasadzie, również sam też odpowiada za efekt swoich działań. Sam bowiem decyduje o liczbie i czasie przeprowadzanych konsultacji z przełożonym, jeśli uzna takowe za konieczne. Nade wszystko jednak pracownik samodzielnie gospodaruje czasem przeznaczonym na wykonanie obowiązków.
Pracodawca z kolei ma stały kontakt z pracownikiem , może wydawać mu polecenia , mimo że nie pozostaje on pod jego bezpośrednim nadzorem .
Taką elastyczną formą pracy jest  tzw. TELEPRACA ( telework),
Dzięki wykorzystywaniu współczesnych informatycznych technologii komunikacyjnych, a w szczególności poprzez komunikatory takie jak np. Gadu-Gadu (GG), Skype, i wiele, wiele innych oraz telefon czy fax., pracownik wykonuje pracę w domu lub w specjalnie stworzonym  dla takiej pracy  telecentrum wyposażonym  w odpowiedni sprzęt  i łącza  internetowe .Te formy w ostatnich latach zyskują w Polsce  na popularności,  chociaż i tak w porównaniu z innymi krajami Unii Europejskiej w sposób ten pracuje wciąż niewielka liczba zatrudnionych. Dla porównania, największa liczba telepracowników jest w Stanach Zjednoczonych.  Taka forma pracy jest dobrym rozwiązaniem  zwłaszcza u tych osób , które  z różnych przyczyn życiowych  ( niepełnosprawność, wychowywanie dzieci lub inne okoliczności życiowe) nie mogą pracować pod bezpośrednim nadzorem szefa  w siedzibie firmy . Obok wspomnianej wyżej listy zalet takiej pracy, należy do nich zaliczać przede wszystkim ograniczenie kosztów związanych z  urządzeniem  i wyposażeniem  stanowiska pracy, czy reprezentacji ( np. umundurowanie), a także oszczędność kosztów ponoszonych przez pracownika w związku ze świadczeniem pracy ( np. nie traci czasu na dojazdy do pracy, niższe koszty autoprezentacji).
Jak zdołano już zauważyć,  telepraca niesie ze sobą również pewne zagrożenia dla osoby  pracującej w ten sposób .
Negatywy telepracy:
·         izolacja,
·         utrata kontaktu ze środowiskiem pracy,
·         przenikanie się pracy z życiem domowym .
·         obawa pracodawcy o  utratę kontroli nad pracownikiem.
Jedno jest pewne – w telepracy liczy się efekt działań , czyli rezultat pracy.

 Telepraca, to świetne rozwiązanie dla tych wszystkich pracowników, którzy głównie cenią sobie swobodę czasu wykonywania swych zadań, ale też charakteryzują się samodzielnością, zdolnościami organizacyjnymi i odpornością psychiczną na działanie w izolacji.

Warto też zwrócić uwagę, że nie we wszystkich rodzajach prac, taki sposób świadczenia pracy jest w pełni efektywny .
Telepraca, to świetny sposób w okolicznościach, gdy możliwe jest  stosunkowo łatwo  sprecyzować  zadania do wykonania, gdy liczy się rezultat,  a nie sposób wykonywania pracy. Telepraca nie nastręcza więc większych kłopotów np. dziennikarzom, korektorom, księgowym, prawnikom , tłumaczom, programistom i większości profesji zaliczanych do tzw. wolnych zawodów.
 
Leasing,  czyli  wynajem pracowników.
Do elastycznych form zatrudnienia zaliczyć należy  pracę tymczasową, czyli popularny już u nas w kraju leasing pracowników.
Niektórzy pracodawcy z uwagi na arytmiczność występowania zapotrzebowania na pewne rodzaje prac posiadanej kadry pracowniczej wypożyczają swych pracowników innej firmie . Jest to popularne i zyskowne dla wszystkich zainteresowanych stron rozwiązanie,  zwłaszcza  w sytuacji kryzysowej .
Leasing polega na tym, że macierzysty pracodawca wypożycza pracownika  za jego zgodą,  innej firmie, użytkownikowi wynajmującemu. Użytkownik zawiera z pracownikiem  czasową umowę  o pracę, a pracodawca macierzysty  udziela urlopu bezpłatnego pracownikowi na czas wykonywania  pracy w firmie użytkownika.
Mniej u nas znane, ale popularne w Europie , jest dzielenie stanowiska ( job-sharing).
 Praca taka jest korzystna  np. dla matek wychowujących  dzieci,  dla osób uczących się, i wszystkich innych, które z różnych powodów nie mogą pracować  w pełnym wymiarze pracy. 
W przypadku „job-sharing” elastyczność  w  wykonywaniu  pracy polega na tym, że dwie lub więcej osób  pracuje na część  etatu, dzieląc się między sobą obowiązkami i wynagrodzeniem przydzielonymi dla stanowiska pracy o pełnym wymiarze czasowym i zakresie zadań.
W Polsce  ten system pracy zaczyna działać  u wybranych pracodawców  w ramach projektu  dofinansowywanego  z funduszy unijnych –„praca dla dwojga”.

 Zagrożeniem „job sharing” jest  przede wszystkim brak możliwości wyznaczenia granicy odpowiedzialności.
 Oznacza to, że gdy stanowisko źle funkcjonuje , trudno jest znaleźć osobę odpowiedzialną . W normalnych warunkach , gdy na danym stanowisku jest zatrudniona jedna osoba , to ona ponosi pełną odpowiedzialność  za swoje działanie.